همه چیز راجع به آرتروز دوران کودکی - وبلاگ بیا ببین

به گزارش وبلاگ بیا ببین، آرتروز عارضه ای است که سبب تورم، گرفتگی و درد در مفاصل فرد می گردد. مفصل به محلی گفته می گردد که دو استخوان به یکدیگر می رسند. مفاصل بدن انسان را قادر به حرکت می نمایند. مفاصل ران، زانوها، مچ پا، آرنج، شانه، مفاصل انگشتان و غیره. مفاصل حاوی مایع سینوویال هستند که نقش روان نماینده داشته و حرکت آن ها را آسان تر می نماید. آرتروز در عملکرد طبیعی مفاصل اختلال ایجاد می نماید. البته آرتروز عارضه ای نیست که تنها افراد مسن به آن مبتلا شوند. درواقع، بچه ها ممکن است به نوع خاصی از آرتروز به نام آرتروز مفصلی بچه ها دچار شوند.

آرتروز دوران کودکی چیست؟

آرتروز در بچه ها آرتروز دوران کودکی یا آرتروز نوجوانان نامیده می گردد. شایعترین نوع این بیماری در دوران کودکی آرتروز روماتوئید نوجوان یا JIA است.

آرتروز دوران کودکی می تواند باعث آسیب فیزیکی دائمی به مفاصل گردد. این آسیب می تواند برای بچه ها درانجام کارهای روزمره مانند پیاده روی و یا لباس پوشیدن مشکل ایجاد کند و بعلاوه می تواند باعث ناتوانی گردد.1

انواع آرتروز بچه ها

آرتروز مفصلی در بچه ها انواع مختلف دارد که به شرح زیر است:

آرتریت ناشناخته بچه ها

به عنوان شایع ترین نوع آرتریت شناخته شده و شامل شش زیرمجموعه می باشد: الیوآرتریت، پلی آرتریت، سیستمیک، وابسته به انسزیت، آرتریت پسوریازیس نوجوان یا نامتمایز.

درﻣﺎﺗﻮﻣﻴﻮزﻳﺖ بچه ها

بیماری التهابی، درماتومیوزیت بچه ها باعث ایجاد ضعف عضلانی و خارش پوست در پلک ها و قوزک پا می گردد.

لوپوس بچه ها

لوپوس یک بیماری خودایمنی است. شایع ترین نوع لوپوس اریتماتیک سیستمیک یا SLE است. لوپوس می تواند روی مفاصل، پوست، کلیه ها، خون و سایر قسمت های بدن تأثیر بگذارد.

اسکلرودرمی بچه ها

اسکلرودرم که به معنای واقعی کلمه پوست سخت است توصیف گروهی از مسائل است که سبب می گردد پوست را سخت و سخت تر کند.

بیماری کاوازاکی

این بیماری سبب التهاب خون می گردد که می تواند به عوارض قلبی منجر گردد.

بافت متصل به بافت همبند

این بیماری ممکن است شامل ویژگی های آرتریت، درماتوموتیوسیت لوپوس و اسکلرودرمی باشد و با سطوح بسیار بالایی از آنتی بادی ضد انسدادی خاصی به نام anti-RNP مرتبط است.

فیبرومیالژیا

این سندرم درد مزمن یک بیماری مرتبط با آرتریت است که می تواند باعث سفتی و خشکی، خستگی، اختلال در خواب و سایر علائم گردد. فیبرومیالژیا در دختران شایع تر است که به ندرت تشخیص داده می گردد.2

علائم و نشانه های آرتروز دوران کودکی چیست؟

علائم ممکن است با گذشت زمان بروز کند. ممکن است زمانی که علائم بدتر می گردد، به عنوان در رفتگی و آثار نامطلوب شناخته شوند، و زمانی که نشانه ها بهتر می شوند، به عنوان بهبود بیماری شناخته می گردد. نشانه ها و علائم عبارتند از:

درد مفاصل

ورم

تب

احساس سفتی، سختی

احساس خارش یا تحریک روی پوست

احساس خستگی مفرط (بی حوصلگی)

از دست دادن اشتها

التهاب چشم

دشواری در انجام فعالیت های روزانه زندگی مانند راه رفتن، لباس عوض کردن و بازی کردن.1

علل آرتروز دوران کودکی

هیچ کس دقیقاً نمی داند که چه عاملی سبب بروز آرتروز مفصلی بچه ها می گردد. یک عامل محیطی مثل یک ویروس ممکن است سبب فعال شدن بیماری در بچه های گردد که در حال حاضر ژن های مربوط به این بیماری را داشته و خطر ابتلای آن ها به این بیماری بالاست. آرتروز مفصلی بچه ها واگیردار نبوده و درنتیجه کودک شما آن را از فرد دیگری نخواهد گرفت.

آرتروز یک بیماری خود ایمنی است. بیماری خود ایمنی بدین معنی است که سیستم ایمنی بدن دچار اشتباه شده و به بافت های خودی بدن حمله می نماید.

معمولاً، سیستم ایمنی بدن یک کودک گلبول های سفیدی را فراوری می نماید که با باکتری ها، ویروس ها و دیگر عوامل بیگانه که می توانند باعث بیماری شوند مقابله نموده و بدن را در مقابل آن ها محافظت می نمایند. ولی در موارد بیماری های خود ایمنی مثل آرتروز مفصلی بچه ها، سیستم ایمنی به اشتباه، سلول های سالم بدن را مورد حمله قرار می دهد.

به جای شناسایی سلول های خودی و مراقبت از آن ها، سیستم ایمنی تصور می نماید که این سلول ها باید نابود شوند و در نتیجه مواد شیمیایی خاصی را برای مبارزه با این سلول ها فراوری می نماید. مواد شیمیایی آزاد شده به وسیله سیستم ایمنی، درد و تورم ناشی از آرتروز را باعث می شوند.3

درمان آرتروز دوران کودکی

اگر کودک شما بیش از یک هفته از درد مفاصل، تورم و گرفتگی رنج می برد او را به نزد پزشک ببرید. مخصوصاً اگر او تب دارد. داروها نمی توانند آرتروز را درمان نمایند ولی می توانند آن را کنترل نموده و احتمال آسیب به مفاصل را کاهش دهند.

برخی از بچه ها مبتلا به آرتروز مفصلی ممکن است برای کنترل درد و التهاب احتیاج به استفاده از داروهایی مثل ایبوپروفن داشته باشند. اگر آرتروز شدیدتر باشد، ممکن است لازم باشد تا از داروهای دیگری برای کنترل درد و التهاب استفاده گردد.

برخی از این داروها به شکل قرص بوده و برخی دیگر به صورت تزریقی استفاده می شوند. برای ایجاد اثرات بهتر، باید این داروها را به صورت منظم و در دوره های چند ساعته استفاده کرد. ازجمله عوارض جانبی آن ها می توان به یبوست، خواب آلودگی و احساس گیجی اشاره نمود.

روش های درمانی بیولوژیک نامی است که به برخی از داروهای تازه داده شده است. طرز تأثیر این داروها با سرکوب سیستم ایمنی بوده و علت نام گذاری بیولوژیک بر روی آن ها، به دست آمدن این داروها درنتیجه تحقیق بر روی بیولوژی آرتروز می باشد.

این داروها فرایند آرتروز را کند نموده و درد، تورم و گرفتگی را کاهش می دهند. رایج ترین این داروها که برای آرتروز مفصلی بچه ها مورد استفاده قرار می گیرد، اتانرسپت نام دارد. انواع دیگر این داروها مثل اینفلیکسیماب و آدالیموماب نیز امروزه برای بچه ها و افراد کم و سن و سال مبتلا به این عارضه، در دسترس قرار گرفته اند.

تزریق آستروئید

تزریق آستروئید گزینه دیگری برای کنترل التهاب، درد و گرفتگی است. این دارو را می توان به صورت قرص خوراکی، تزریق به درون مفصل و یا وارد کردن آن به یک سیاهرگ مصرف نمود. یکی از روش های درمانی رایج برای افراد کم سن و سال، تزریق آستروئید به صورت مستقیم به درون مفصل آسیب دیده می باشد.

درمان های دیگر

اگر درمان آرتروز مفصلی بچه ها با استفاده از دارو با شکست روبرو گردد، پزشک فرد را برای فیزیوتراپی معرفی می نماید. حفظ تحرک مفاصل در بچه ها مبتلا به آرتروز مفصلی اهمیت زیادی دارد. علاوه بر یاری به بچه ها برای حفظ تحرک مفاصل و تقویت عضلات، پزشک می تواند برنامه ورزشی خاصی را برای او طراحی کند تا در خانه و مدرسه به فعال نگه داشتن کودک یاری کند.

علاوه بر مسائل مفصلی، آرتروز مفصلی بچه ها می توانند سبب بروز یووئیت گردد که عارضه ای مربوط به التهاب چشم است و در صورت درمان نشدن می تواند سبب مسائل بینایی گردد. تمامی بچه ها مبتلا به آرتروز مفصلی باید به وسیله متخصص مربوطه تحت معاینه چشم قرار بگیرند.3

چگونه کودک باید با آرتروز مفصلی خود کنار بیاید؟

آرتروز مفصلی بچه ها می تواند پیشرفت کودک در مدرسه و زندگی اجتماعی او را تحت تأثیر قرار دهد. بعلاوه ممکن است بر زندگی سایر اعضای خانواده تأثیر بگذارد یا دیگر اعضا نیز با این مشکل روبه رو باشند. برای یاری به ساده تر شدن شرایط:

کودک را به طورمعمول و مشابه با سایر برادران و خواهران خود درمان کنید. کودک مبتلابه آرتروز مفصلی را تحت درمان ویژه قرار ندهید.

به کودک شرح دهید که ابتلا به آرتروز مفصلی تقصیر او نیست و او هیچ اشتباهی انجام نداده است که باعث بیماری گردد.

تمام دستورالعمل ها را دنبال کنید و برنامه درمان را بدون صحبت کردن با پزشک یا سایر اعضای تیم مراقبت های پزشکی فرزند خود تغییر ندهید. تغییرات را بر اساس پیشنهاد والدین دیگر بچه ها مبتلا انجام ندهید زیرا درمانی که برای یک کودک مؤثر است ممکن است برای دیگری کار نکند.

اگر داروهای تجویزشده باعث عوارض جانبی شده اند یا علائم را تسکین نداده اند از پزشک فرزند خود درباره گزینه های دیگر درمان سؤال کنید.

با مدرسه فرزند خود برای آموزش معلم و همکلاسی های فرزند خود در خصوص آرتروز مفصلی همکاری کنید. برخی از بچه ها مبتلابه آرتروز مفصلی برای مدتی طولانی از مدرسه دور می مانند. با مدرسه و معلمان فرزندتان همکاری کنید تا کودک از درس هایش عقب نماند.

فرزندتان را تشویق کنید تا در فعالیت و تمرینات شرکت کند. ورزش های تیمی و یا فعالیت های گروهی دیگر یاری می نماید که مفاصل قوی و انعطاف پذیر باشند. آن ها بعلاوه به کودک یاری می نمایند مهارت های اجتماعی را توسعه دهند.

در پی پیوستن به یک گروه حمایت از والدین و بچه ها مبتلابه آرتروز مفصلی باشید. این گروه ها به فرزندتان امکان می دهند با دیگر بچه ها در ارتباط باشد. آن ها بعلاوه به شما اجازه می دهند با پدر و مادران دیگری که با آرتروز مفصلی سروکار دارند صحبت کنید.

مشاوره برای خود و فرزندتان را در نظر بگیرید. مقابله با یک بیماری مزمن می تواند کار بسیار سختی باشد. صحبت کردن با مشاور حرفه ای می تواند به شما و فرزندتان یاری کند با کنترل احساساتی مانند ترس، غم و خشم به کار خود ادامه دهید.2

پینوشتها

1.www.sibofen.com

2.www.manokoodakam.ir

3.www.niniban.com

منبع: راسخون