انتقاد روزنامه اطلاعات از رشد پدیده پایتونیسم ، گندم نمایان جوفروش در صدر نشسته اند
به گزارش وبلاگ بیا ببین، اطلاعات نوشت: اخیراً مسائلی در افکار عمومی مطرح شد و بعضی مدعیان علم و دانش، پای خود را به بازار مدیریت کلان کشور دراز کردند و از آنجا که حقیقت و دانشی در کار نبود، به سرعت دستشان رو شد.
بی پرده باید گفت که پس از این رونمایی هم با پیشنهاد های تمسخرآمیز و مبالغات مستعار پی کار خود رفتند. این واقعه باید ما را به فکر فرو برد که چرا باید مجموعه پرتکراری از این نوع اتفاقات در کشور ما رخ دهد و با وجود سوابق فرهنگی و منزلت علمی بسیاری از ایرانیان در تمام عرصه های مختلف دانش، در چهارگوشة دنیا، باز هم کسانی به جای بهره گیری از علم و بهره وری از نتایج دانش، علم نمایی نمایند و نمایش عامه پسند به راه اندازند؟
چه نتیجه و دستاوردی از این کار ها تا به امروز حاصل شده و فراتر از آن در نمای دورتر و نمایش بزرگتر، یعنی برگزیدگان سال و فصل و دادن جوایز و تجلیل و بزرگداشت و اعطای لوح و نشان و امثال ذلک هم چه فوایدی در کار است و چه معیار و امتیازی هست که برای مثال سازندة فلان بنای سست که با فرو ریختن آن درد های بسیار بر جان و زخم های دلآزار بر روح مردم مظلوم یک شهر جنگ زده وارد آمد، به عنوان کارآفرین و مدیر پیروز و ... به صحنه می آید و پیشاپیش جایزه می گیرد و لوح سپاس می ستاند و دست مریزاد هم می شنود! اما رساله و ابداعات دانشجویان مبتکر و مبدع هیچ مابه ازایی ندارد و تنها از کوچ و سفر حزن انگیز نخبگان پس از پیروزیت در آن سوی اقیانوس ها و توجه دنیای و نتایج بزرگ در کشور های فرنگی می شنویم؟
آیا جز این است که گندم نمایان جوفروش قدر می بینند و برصدر می نشینند و با نمایش و تظاهر به حریم دانش و دانشگاه و فرهنگ واخلاق ستم می نمایند و موجب دلسردی دانشجویان کوشا و دانشمندان راستین می شوند؟ در کشور های توسعه نیافته، متاسفانه و با دادن فرصت به این جماعت و ایجاد زمینه برای رشد و نموّ شبه علم و شبه فرهنگ، راهی برای افراد خلاق و مبتکران کارآفرین و کوشا باز نمی ماند جز مهاجرت یا انزوا و افسردگی که بیماری شایع و رایج در دنیا توسعه نایافته است. توسعه نیافتگی و نتایج اندوهبار آن یک واقعیت است و ما باید درک کنیم که بزرگترین سرمایه یک ملت، یک کشور، یک جامعه، نیروی انسانی سالم و نیرومند، خلاق و اخلاقی، پرورش یافته، صاحب دانش و بافرهنگ است.
یک مثال مناسب که اتفاقا از دهه های قبل نیز نمونه ای برای هدف گذاری توسعه در کشورمان بوده است، ژاپن و مردم و مدیریت و منزلت آن کشور در کمیت و کیفیت تولیدات و نیز تلفیق سنت های بومی با علوم پیشرو و مدرن مثال مناسبی است. نه انرژی و نه خام فروشی و نه استثمار نیروی کار مقرون به صرفه و این نوع رفتار ها که در خاورمیانه مرسوم است، در آن کشور جایی ندارد. انسان و فکر و کار و خلاقیت و ارزش های مادی و فکریش آن کشور را عظمت و اعتلا بخشیده و دانشمندنمایان و جلوه فروشان نمی توانند در آنجا معرکه گیرند و عمر و سرمایه و آبروی مملکت را به بازی بگیرند.
منبع: فرارو