خانه پدری جلال آل احمد آینه دق شده است - وبلاگ بیا ببین

به گزارش وبلاگ بیا ببین، خواهرزاده جلال آل احمد شرایط خانه پدری این نویسنده فقید را پس از 12 سال آینه دق دانست و آن را ویرانه ای آکنده از زباله توصیف کرد.

به گزارش وبلاگ بیا ببین، محمدحسین دانایی، از بازماندگان خانواده جلال آل احمد، با نقد عملکرد در حفظ میراث فرهنگی کشور، برای اثبات این ادعا به توضیح شرایط خانه پدری جلال آل احمد پرداخت و گفت: در ایام نوروز بنا به علایق شخصی به چند بنای قدیمی که به عنوان میراث فرهنگی کشور در لیست آثار ملی ثبت شده اند، سری زدم. یکی از آن ها خانه پدری مرحومان جلال و شمس آل احمد است، خانه ای قدیمی واقع در محله پاچنار تهران، اثری که هم نشان دهنده مقطعی از تاریخ ملی و گوشه ای از زندگی درگذشتگان ماست، هم با شخصیت های برجسته تاریخ کشور مرتبط است و هم نزد عامه مردم و عرف جامعه، آبرو و احترام دارد و مورد توجه خاص و عام است.

او ادامه داد: اما آنچه در این خانه دیدم، سند متقنی است از وجود یک جریان قوی برای حذف میراث فرهنگی کشور با عنوان فریبنده حفظ میراث فرهنگی. آنچه دزتماشای است، دزدیده شده، آنچه سوزاندنی است، سوزانیده شده و آنچه هم که قابل تبدیل به احسن! نبوده، دودستی به طبیعت تقدیم شده است تا مادر طبیعت خدمتش برسد.

دانایی به آنالیز سابقه و سرنوشت این خانه به عنوان یک نمونه از میراث فرهنگی کشور پرداخت و آن را اندوه بار توصیف کرد و اضافه کرد: مسؤولان میراث فرهنگی کشور در سال 1383 تشخیص دادند که این خانه یکی از بناهای تاریخی شایسته حفاظت است و باید زیر نظر دولت قرار گیرد و محافظت گردد. بنابراین، ابتدا نام و نشانش را در لیست آثار ملی و بناهای تاریخی ثبت کردند و بعد به سراغ مالکانش آمدند تا آنان را راضی، اما در واقع، مجبور نمایند که خانه را به دولت واگذار نمایند تا جلو به اصطلاح تخریب و ... آن گرفته گردد! برای پیروزیت در این فاز هم از شیوه های سلبی و ایجابی متعدد استفاده کردند تا پایان در سال 1389 پیروز شدند و خانه را تصاحب کردند. تنها کارشان هم انجام چند کار جزیی و سطحی در حد رنگ آمیزی در و دیوار و نصب یک تابلو نامربوط و برگزاری یک مراسم تبلیغاتی متظاهرانه با حضور مقامات و سخنرانی و بریدن نوار و ... بود. بعد هم در خانه را بستند و رفتند، بدون دغدغه نسبت به گذشته و بدون اعتنا نسبت به آینده، آینده ای که تصویر حزن انگیزش از هم اکنون قابل تماشا است، و بی خبر از این که آثار ملی، نقطه تلاقی تاریخ با لیاقت آدم ها هستند...

او در ادامه گفت: آنچه در این 12 سال بر سر این خانه آمده، یا آنچه بر سرش آورده اند، مصداق شاخص همان شرایطی است که به عنوان فاجعه یا تراژدی تعریف شد. خانه ای که در زمان حضور مالکان بی ادعای قبلی، گرچه پیر و فرتوت شده بود، ولی باز هم پاک و مطهر و محترم بود، با نشانه هایی از مسؤولیت شناسی و دلسوزی و مراقبت و محافظت و نقطه امید مردم و اهل محل، ولی اکنون بدل شده است به یک آینه دق، یک ویرانه، ویرانه ای آکنده از زباله و نخاله و ننگ و نکبت.

خانه آیت­ الله حاج سیداحمد طالقانی، پدر جلال و شمس آل­ احمد در سال 1383 به ثبت ملی رسیده و درحالی که سال 1391 خانه باستان شناسان کشور می گردد، اما به جای باستان شناسان، خانه پاتوق معتادان می گردد. با آن که خانه به وسیله صندوق احیا و بهره برداری از بناها و اماکن تاریخی و فرهنگی به مزایده گذاشته شد و سرمایه گذاری هم برای آن پیدا شد، اما هنوز هیچ اقدام حفاظتی و مرمتی برای آن صورت نگرفته به طوری که محمدحسین دانایی، در دی ماه سال 1400 هشدار داد که این خانه بار دیگر پاتوق خلافکاران و معتادان شده است.